Galblaas, muskus en een beetje rottend vlees

Tijdens een vergadering kwam naar voren dat er een nieuw lesprogramma aankwam, een online gastles, in de vorm van ‘BeestBinnensteBuiten’. Deze les stuur je vanuit Naturalis via een webcam de klas in en zo heb je een ‘expert in de klas’. “Natuurlijk wil ik hieraan meedoen”, zeg ik al veel te snel vol enthousiasme, “maar, ik ben niet echt een expert. Sterker nog, ik heb nog nooit een muskusrat opengesneden.” Bij biologie heb ik natuurlijk wel een keer een rat opengesneden, een aantal jaar geleden, maar om nou te zeggen dat ik toen in één keer een expert ben geworden is me wat teveel.

“Kunnen we niet eerst een keer oefenen”, gooi ik in de groep in de hoop dat anderen zich net zoals ik hier een tikkeltje onzeker over voelen. “Prima”, zegt de ontwikkelaar van het programma, “regel jij dat even?” Slik, waar ben ik nou weer aan begonnen, denk ik bij mezelf. Ik ook altijd met mijn grote mond.

Dan hoor ik mezelf twijfelend maar toch verstaanbaar dit bevestigen: “Euhm, ja hoor, is goed.” Oké, daar kan ik dus niet meer onderuit. Na de vergadering thuis aangekomen heb ik geen flauw idee hoe ik iets dergelijks op moet starten en ga maar een beetje googelen op ‘muskusrat’.

Een paar uur later vind ik mezelf tekenend achter mijn computertje, een plaatje van een opengesneden en een zwemmende muskusrat verder, weet ik nog steeds niet hoe dit aan te pakken. De volgende dag op mijn werk krijg ik gelukkig een eerste duwtje in de rug in de vorm van de naam van een mogelijke practicumdocent en de ruimte waarin het kan plaatsvinden.

Enige tijd later zit ik samen met mijn collega’s om een practicumtafel boven drie lichtelijk stinkende muskusratten wachtend op de practicumdocent en de rest van de deelnemers. Even waren we allemaal weer jonge enthousiaste biologiestudenten en vlogen de vreemde uitspraken je om de oren: “Kijk eens wat ik hier heb, een galblaas! Heeft die van jou ook van die grote balletjes? Nou zeg, die van mij heeft helemaal niet zo’n gevulde maag. Kijk, ik zie heel veel drolletjes zitten, maar deze zijn nog veel te lang die moeten nog even tot keuteltjes verwerkt worden. Als ik hier nou in die klier druk, gaat het dan naar muskus ruiken?” Kortom: geslaagd!

– gepubliceerd op de website van Masters in Leiden

Verder vertellen of mijn blog volgen? Klik dan hier:

    

Dit bericht is geplaatst in Biologie, Masters in Leiden, Naturalis met de tags , , , , . Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *