Van masterblog naar mamablog

De hele familie is aan het breien geslagen, wat hebben we nog meer nodig: rompertjes, sokjes.....

De hele familie is aan het breien geslagen, wat hebben we nog meer nodig: rompertjes, sokjes…..

Vandaag mag ik het eindelijk wereldwijd kenbaar maken, geen leugens meer over een blaasontsteking of andere vaagheden waardoor ik alsmaar zo witjes zie, geen alcohol drink en heel langzaam met kleine beetjes mijn brood opeet. Met de misselijke weken en de rare kwaaltjes werd het al met de dag werkelijker. Zodra ik de deur uitga ruik ik de inrichting van de straat: net om het hoekje staat er iemand te roken, vlak voor me is de chinees het eten al flink aan het voorbereiden en straks loop ik met een grote boog om de naar oud bier ruikende kroeg links van me.

Maar echt werkelijk wordt het als je het kindje ziet bewegen, nog een prulletje van niks dat even aan je toont dat het al heel wat is. Dan wordt me ook iets anders heel duidelijk: ik ben nu echt geen student meer met een studentenleven waarvan de bevindingen thuis horen op dit blog. Mijn leven gaat even niet meer over werk zoeken of twijfels over doorleren. Het gaat nu over een babykamer inrichten, thuis of in het ziekenhuis bevallen en vooral over heel erg veel genieten van deze nieuwe stap in mijn leven.

– gepubliceerd op de website van Masters in Leiden

Verder vertellen of mijn blog volgen? Klik dan hier:

    

Geplaatst in Thuis | Getagged , , , , , | 3 Reacties

Te mooi om niet op te schrijven

Laatst hoorde ik een gesprek tussen een vader met zijn 6-jarige zoontje:

Enigszins hangerig op vaders’ schoot vraagt het jongetje: “Pap, wat is dat, homo?” Na een keelschraping door de onverwachtheid van de vraag geeft de vader antwoord: “Nou, dat je als jongen op een andere jongen valt.” Je ziet de verbazing in de ogen van het jongetje alsof de wereld ineens heel anders in elkaar lijkt te zitten dan hij in die zes jaren met veel moeite begrepen had. “Oh”, gaat het jongetje door, “ben ik dat ook?” Het enige wat de vader daarop kan antwoorden is: “Dat weet ik niet, dat zal je mij moeten vertellen.”

Dan krijgt het jongetje een grote glimlach op zijn gezicht alsof hij iets heel slims heeft bedacht: “Ik denk dat ik gewoon op allebei val”, zegt het jongetje terwijl hij zijn lachen bijna niet in kan houden. “Dat kan ook,” vertelt de vader, “dat noemen ze bi, dan val je op jongens en op meisjes.” Zo groot waren de ogen van het jongetje nog niet geweest en het enige wat er nog uitkomt is een wereldschokkende kreet: “WAT?!”

 

Verder vertellen of mijn blog volgen? Klik dan hier:

    

Geplaatst in Thuis | Getagged , , , , | Een reactie plaatsen

De moderne straatmuzikant

Wenskaarten

Wenskaarten

Op dit moment werk ik en in mijn vrije tijd maak ik ansichtkaarten, schrijf ik een kinderboek, denk ik na over het maken van eigen lesmateriaal en brainstorm ik mee met de vrijwilligersprojecten van mijn vriend. Op twitter en facebook probeer ik reclame te maken voor mijn eigen website en deze projecten.

Als ik dan ergens een uurtje de tijd vind om even tot rust te komen, dringt het pas tot me door: ik ben een moderne straatmuzikant die geen muziek kan maken! Met mijn potjes aquarel, notitieboekje, afgekloven potloodje en toetsenbord vertoon ik mijn kunsten op de hoeken en pleinen van de virtuele wereld. Op zoek naar een extraatje. Of, wie weet, die grote ontdekking.

– gepubliceerd op de website van Masters in Leiden

Verder vertellen of mijn blog volgen? Klik dan hier:

    

Geplaatst in Thuis | Getagged , , , , , , | Een reactie plaatsen

Stiekem een leuke poppenkast

Handtekening zetten in het zweetkamertje

Handtekening zetten in het zweetkamertje

Op dit soort dagen ben ik blij dat ik in Leiden heb gestudeerd. Mijn diploma-uitreiking was wat je noemt een plechtigheid, waar het ene ritueel opgevolgd werd door het andere. Dit allemaal in een prachtig oud academiegebouw, naast de hortus midden in de binnenstad van Leiden.

Met vrienden en familie liep ik naar binnen een oud klaslokaal in met de afgebroken krijtjes nog onder het stoffige schoolbord. Een kwartier lang hoorden we allemaal een speech die alleen maar over mij ging. Ik hou er eigenlijk niet van om het middelpunt van de belangstelling te zijn, maar vandaag maakte ik een uitzondering en genoot.

Na het handen schudden en mijn handtekening zetten in het grote boek van de universiteit, op naar het laatste ritueel: tekenen in het zweetkamertje. Een dwaze gewoonte misschien, maar juist daarom ook wel weer zo leuk dat ik er graag aan meedeed. Eigenlijk is het gewoon een kamertje vol handtekeningen, maar die van mezelf erbij zetten voelde als het afsluiten van een hoofdstuk. Met één grote poppenkast, maar wel een érg leuke. Op naar het volgende hoofdstuk.

 

– gepubliceerd op de website van Masters in Leiden

Verder vertellen of mijn blog volgen? Klik dan hier:

    

Geplaatst in Biologie, Masters in Leiden, Thuis | Getagged , , , , , , , , | Een reactie plaatsen

Studentenwasmachine

Net als menig student heb ik, toen ik op mezelf ging wonen, heel wat weekenden met een grote tas vol vuile was in de trein gezeten. Op weg naar ouders die dit weer heerlijk schoon en opgevouwen mee terug gaven. Na een jaar was ik dit zo zat dat ik een wasmachine heb gekocht, maar wel een echte studentenwasmachine, de aller-goedkoopste die ik kon vinden. Heerlijk voelde dat, een toch nog best duur apparaat helemaal voor mezelf en het gaf ook een beetje extra vrijheid, ik hoefde immers niet ieder weekend, of in ieder geval eens in de twee weken, op en neer te reizen om weer schoon ondergoed aan te kunnen.

Toen ik vandaag thuiskwam lag er een brief van de universiteit op de deurmat. Ik had al een vermoeden wat er in zou kunnen zitten en van blijdschap scheurde ik hem iets te snel open waardoor er een hoekje van de brief meeging. Daar was het dan, het bewijs dat ik nu naast mijn bachelor ook mijn masterdiploma op zak heb. Nou, oké, nog niet daadwerkelijk op zak maar ik heb er nu in ieder geval recht op. Wat een heerlijk gevoel! Klaar met studeren, klaar met het studentenleven, op naar een nieuw begin.

Dromend loop ik verder en pas als ik de brief op het tafeltje laat vallen rust mijn oog op een akelig snel knipperend lampje bij de wasmachine. Ik loop er naartoe om mijn gevoel te bevestigen en inderdaad, hij deed, naast heel hard knipperen, niets meer. In de gebruiksaanwijzing, die ik natuurlijk eerst op moest zoeken op internet want dat soort dingen raak ik altijd kwijt, stond ‘bij het snel knipperen van één of meerdere lampjes de monteur raadplegen’. Juist.

Een degelijke en groene wasmachine ter vervanging van het studentenmachientje

De monteur wist mij duidelijk te maken dat de machine zo stuk was dat het meer zou kosten om hem te repareren dan om een nieuwe te kopen. Zo sloot ik dus vrij letterlijk en figuurlijk mijn studentenleven af. Dag studentenwasmachine en hallo degelijke, dure wasmachine die hopelijk járen mee gaat en die, hoe kan het ook anders, nog groen schijnt te zijn ook!

 

– gepubliceerd op de website van Masters in Leiden

Verder vertellen of mijn blog volgen? Klik dan hier:

    

Geplaatst in Masters in Leiden, Thuis | Getagged , , , , , , | Een reactie plaatsen

Wenskaarten

Wenskaarten 'Dode mus' en 'Gelukskoekje' vers van de pers!

Wenskaarten ‘Dode mus’ en ‘Gelukskoekje’ vers van de pers!

Omdat ik erg blij ben hoe ze er in het echt uitzien nog één keer een linkje naar de wenskaarten!

http://www.karinlammers.nl/geintjes/wenskaarten/

(Er zijn er meer in de maak.)

 

Geplaatst in Thuis | Getagged , , , , , , , , , | Een reactie plaatsen

“Wat is het engste dier?” Live vragen stellen aan Borneo

Niet door mij maar wel over mij geschreven. Een erg spannend uurtje: live in het museum contact met het expeditieteam in Borneo!

http://blog.naturalis.nl/?p=7384

 

Geplaatst in Biologie, Naturalis | Getagged , , , | Een reactie plaatsen

Vaarwel studentenleven

Vaarwel studentenleven, tot ziens vrij reizen... (foto: Hanneke Nagtzaam)

Met pijn in mijn hart neem ik nu stapje voor stapje afscheid van mijn studentenleven. Een extreem pijnlijke daarin is het gedag zeggen van het vrij reizen, we hebben een leuke tijd gehad OV. Tot ziens!

 

– gepubliceerd op de website van Masters in Leiden

Verder vertellen of mijn blog volgen? Klik dan hier:

    

Geplaatst in Masters in Leiden, Thuis | Getagged , , , , | Een reactie plaatsen

Een sepiagekleurd Pesthuis met een romantische passe-partout

Het Pesthuis Naturalis

Het Pesthuis Naturalis

Vandaag was ik in het museum de logistiek van een nieuwe vakantieactiviteit aan het uitdenken toen Chris Smeenk langs kwam lopen met een grote groep achter zich aan. “Oud-studiegenoten, allemaal 65+ maar nu jaarlijks bij elkaar,” fluisterde hij me even toe in het voorbijgaan. Ik liet ze voorbijlopen en ging verder met het schuiven van stoelen en tafels om een beter zicht op het geheel te krijgen. Terwijl ik de ruimte aan het uittekenen was kwam Chris teruglopen: “Ik ben er alweer een paar kwijt,” zei hij lachend op zoek naar de verloren studiegenoten. “Nou, weet je wat. Ik begin maar gewoon,” besloot hij en liep richting zaal.

Toen draaide hij zich plotseling om alsof hij zich iets herinnerde en vroeg: “Waarom kom je niet kijken?” Dat laat ik me geen twee keer zeggen! Zo schoof ik aan bij een praatje van Chris over de geschiedenis van Naturalis, een kant van het museum die ik niet goed ken en die erg interessant blijkt te zijn. Dit alles vond plaats in het Pesthuis, ooit gebouwd voor de pest maar ironisch genoeg is er geen uitbraak meer geweest vanaf het moment dat het gebouw klaar was. Hier leer ik ditzelfde Pesthuis maar ook het instituut Naturalis op een andere manier kennen.

Zo wist ik bijvoorbeeld niet dat het een verre connectie met Napoleon heeft. Oké, niet de Napoleon waar je nu waarschijnlijk aan moet denken maar ‘de broer van’, Lodewijk Napoleon, die in 1806 tot “Koning van Holland” werd benoemd. Hij heeft een collectie naturalia bijeengebracht, welke in 1820 werden samengevoegd met de collecties van de Leidse universiteit en de grote particuliere verzameling van C.J. Temminck (die ook de collectie in het Trippenhuis beheerde). Dit werd samen opgenomen in het nieuwe ’s Rijks Museum van Natuurlijke Historie te Leiden, de voorloper van Naturalis, met Temminck als eerste directeur.

Of dat het verzamelen van al dat moois vele levens heeft gekost. Waar de jonge onderzoekers Heinrich Kuhl en Johan Conrad van Hasselt met veel genoegen en hoge verwachtingen op expeditie gingen om voor het museum van alles te verzamelen en te weten te komen, waren expedities in die tijd niet zonder gevaar. De zware omstandigheden in de tropen, de gebrekkige kennis van ziekten en hygiëne, en de enorme inzet waarmee zij aan het werk gingen  – zo werd er niet alleen verzameld en geprepareerd, maar werden ook  de ingewanden van de gevonden dieren uitvoerig bestudeerd, heeft ze het leven gekost.

Aan welke ziekten ze dood zijn gegaan vertelt het verhaal van Chris niet maar mijn gedachten gingen direct naar nare tropische infectieziekten die voor hen ongekend en daarmee ook onbehandelbaar waren. Kuhl stierf namelijk al na negen maanden na de start van de expeditie en Van Hasselt na twee  jaar. Ook vele opvolgers van deze pioniers zijn in Indië overleden.

Alle ervaringen werden opgeschreven in uitgebreide dagboeken vol omschrijvingen, schetsen en tekeningen. Het romantische werk van het tussen deze dagboeken bladeren, de ouderwetse handschriften ontcijferen op zoek gaan naar leuke en waardevolle gegevens over de oude zoogdiercollectie, mag Chris Smeenk tot zijn taken beschouwen. En zo nam hij mij, samen met zijn oud-studiegenoten, dan ook even mee terug naar een tijd die nu enkel in oude, grote, zware boeken terug te vinden is. Nu kijk ik, teruglopend van het praatje, op een iets wat geromantiseerde manier naar het oude Pesthuis en de rest van het instituut en de collectie.

Het Pesthuis Naturalis

Het Pesthuis Naturalis

Vandaag was ik in het museum de logistiek van een nieuwe vakantieactiviteit aan het uitdenken toen Chris Smeenk langs kwam lopen met een grote groep achter zich aan. “Oud-studiegenoten, allemaal 65+ maar nu jaarlijks bij elkaar,” fluisterde hij me even toe in het voorbijgaan. Ik liet ze voorbijlopen en ging verder met het schuiven van stoelen en tafels om een beter zicht op het geheel te krijgen. Terwijl ik de ruimte aan het uittekenen was kwam Chris teruglopen: “Ik ben er alweer een paar kwijt,” zei hij lachend op zoek naar de verloren studiegenoten. “Nou, weet je wat. Ik begin maar gewoon,” besloot hij en liep richting zaal.

Toen draaide hij zich plotseling om alsof hij zich iets herinnerde en vroeg: “Waarom kom je niet kijken?” Dat laat ik me geen twee keer zeggen! Zo schoof ik aan bij een praatje van Chris over de geschiedenis van Naturalis, een kant van het museum die ik niet goed ken en die erg interessant blijkt te zijn. Dit alles vond plaats in het Pesthuis, ooit gebouwd voor de pest maar ironisch genoeg is er geen uitbraak meer geweest vanaf het moment dat het gebouw klaar was. Hier leer ik ditzelfde Pesthuis maar ook het instituut Naturalis op een andere manier kennen.

Zo wist ik bijvoorbeeld niet dat het een verre connectie met Napoleon heeft. Oké, niet de Napoleon waar je nu waarschijnlijk aan moet denken maar ‘de broer van’, Lodewijk Napoleon, die in 1806 tot “Koning van Holland” werd benoemd. Hij heeft een collectie naturalia bijeengebracht, welke in 1820 werden samengevoegd met de collecties van de Leidse universiteit en de grote particuliere verzameling van C.J. Temminck (die ook de collectie in het Trippenhuis beheerde). Dit werd samen opgenomen in het nieuwe ’s Rijks Museum van Natuurlijke Historie te Leiden, de voorloper van Naturalis, met Temminck als eerste directeur.

Of dat het verzamelen van al dat moois vele levens heeft gekost. Waar de jonge onderzoekers Heinrich Kuhl en Johan Conrad van Hasselt met veel genoegen en hoge verwachtingen op expeditie gingen om voor het museum van alles te verzamelen en te weten te komen, waren expedities in die tijd niet zonder gevaar. De zware omstandigheden in de tropen, de gebrekkige kennis van ziekten en hygiëne, en de enorme inzet waarmee zij aan het werk gingen  – zo werd er niet alleen verzameld en geprepareerd, maar werden ook  de ingewanden van de gevonden dieren uitvoerig bestudeerd, heeft ze het leven gekost.

Aan welke ziekten ze dood zijn gegaan vertelt het verhaal van Chris niet maar mijn gedachten gingen direct naar nare tropische infectieziekten die voor hen ongekend en daarmee ook onbehandelbaar waren. Kuhl stierf namelijk al na negen maanden na de start van de expeditie en Van Hasselt na twee  jaar. Ook vele opvolgers van deze pioniers zijn in Indië overleden.

Alle ervaringen werden opgeschreven in uitgebreide dagboeken vol omschrijvingen, schetsen en tekeningen. Het romantische werk van het tussen deze dagboeken bladeren, de ouderwetse handschriften ontcijferen op zoek gaan naar leuke en waardevolle gegevens over de oude zoogdiercollectie, mag Chris Smeenk tot zijn taken beschouwen. En zo nam hij mij, samen met zijn oud-studiegenoten, dan ook even mee terug naar een tijd die nu enkel in oude, grote, zware boeken terug te vinden is. Nu kijk ik, teruglopend van het praatje, op een iets wat geromantiseerde manier naar het oude Pesthuis en de rest van het instituut en de collectie.

 

– gepubliceerd op de website van Naturalis

Verder vertellen of mijn blog volgen? Klik dan hier:

   

Geplaatst in Naturalis | Getagged , , , , , , , | Een reactie plaatsen

De vakantiebioloog

Eigenlijk schaam ik me al enige tijd behoorlijk: met bijna mijn diploma biologie op zak heb ik nog altijd vrij weinig gezien van de highlights die de natuur te bieden heeft. Zo ben ik nog nooit in Afrika of Australië geweest of ergens wezen duiken. Maar erger nog, ik weet vrij weinig vogels te herkennen en weet nauwelijks een plant bij naam te noemen.

En ondanks al dit gebrek aan biologiekennis, voel ik me toch zeker wel bioloog. Meer omdat mijn biologenhart sneller gaat kloppen bij het horen van allerlei natuurweetjes, zien van de binnenkant van een muskusrat en zelfs bij een wandeling in de duinen of een ander natuurgebied.

Daarom is eigenlijk mijn grootste schaamte niet dat ik al deze highlights niet heb bezocht maar dat ik in eigen land ook nog nauwelijks ergens ben geweest. Aangezien ik wel van het ‘meteen actie ondernemen’ ben, heb ik bij het beseffen van deze schaamte direct een staatsbosbeheerboekje aangeschaft en is het nu wachten op mooi weer voor mijn eerste tripje naar een natuurcamping in Nederland!

– gepubliceerd op de website van Masters in Leiden

Verder vertellen of mijn blog volgen? Klik dan hier:

    

Geplaatst in Biologie, Masters in Leiden, Thuis | Getagged , , , , , | Een reactie plaatsen