Een fijne trap

Thee met een koekje

Laatst zat ik in een vergadering. De ene na de andere vage term kwam langs, hoogstwaarschijnlijk ingezet als verhulling van gebrek aan kennis. Er kwam geen doel, niet eens een knoop in zicht om door te hakken. Ik deed nog een poging maar merkte al snel dat het niet ging werken, het enige wat erop zat was achteruit gaan zitten, mijn thee opdrinken, koekje opeten en luisteren. Dit realiserend zak ik stiekempjes met een diepe maar zachte zucht wat achteruit in mijn stoel. Dan maar even niks doen.

*Bonk*. Ik schrik er bijna weer van overeind in mijn stoel. *Bonk, bonk*.  De kleine in mijn buik maakt even gebruik van dit rustige moment. Zat misschien te wachten wanneer het nou eindelijk weer even rustig zou zijn in de buik van zijn werkende moeder. Achter elkaar voel ik onnegeerbaar veel gedraai en getrap ik mijn buik. Een niet in te houden glimlach tekent voelbaar mijn gezicht, is het toch nog ergens goed voor, zo’n vergadering!

Verder vertellen of mijn blog volgen? Klik dan hier:

    

Dit bericht is geplaatst in Thuis met de tags , , , , , , . Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *